Peel
Ergens ginder in de verte
ligt verlaten en alleen
het huis van mijn herinneringen
verscholen achter loverveen
Ach, hoe lang heb ik daar vroeger
met weemoed denk ik eraan terug
gespeeld met al mijn kleine vriendjes
Kwam die tijd nog maar eens terug
Nu heerst er een diepe stilte
en geruisloos om me heen
gebeuren er de vreemdste dingen
rondom het huisje in het veen
Frans
Versteeg, Heeze
De
Peel
De doofstommen spreekt zij boekdelen
De blinden biedt zij licht
De zieken laat zij ruimte
De kreupelen verlicht zij jicht
De angsthaas rent haar nooit voorbij
Toch vraag ik mij al jaren
Wat doet de Peel met mij...
Frans
Versteeg, Heeze
Het Geluk
Het duister kwam en ging machteloos verloren
De kracht van het Licht drong er op in
Iets moois werd in tijd en in wonder geboren
In hoop dat het bleef en nooit meer verging
En al het goede kwam tot een heerlijk leven
In een eindeloos rijke gouden overdaad
Met niets te zaaien en toch ten volle oogsten
Wie is toch tot een dergelijk geschenk in staat
Té nieuwsgierig wou ik met aandrang alles weten
Waaruit al dat moois tevoorschijn kwam
Maar het Licht werd sterk en te verblindend
En ik trok m'n ogen schielijk uit die Vlam
Toen zag ik het water dat me wenkend noodde
En diep op de bodem het verzonken Geluk
M'n muntstuk viel er rakelings bij neder
En ik dronk me dronken met mijn blik
Want raak het niet dan valt het uit elkander
Het is teer als een zeepbel die slechts zweeft
En niets duldt zelfs niet het lichtste stofje
'k ben bang dat mijn adem trilt of beeft
En in m'n ogen kwam een mateloos verlangen
Dat omsloeg in een betoverend schone ban
Waarin mijn gedachten speelden als dolfijnen
Toen op m'n stamelende vraag een antwoord kwam!
"Het Geluk is lotsverbonden met het leven,
maar houdt het vast of raakt het kwijt!"
Een van beide; het is niet om het even!
Het is kruis of munt, een gooi in Eeuwigheid!
Leo Kluijtmans
Het laatste Oordeel
Zij komen uit het duister voort
Waarin ze steeds weer verdwijnen
Zij brengen geen geluiden voort
Ook niet als ze weer verschijnen
Zij zwaaien met hun armen rond
En voelen zich van God verlaten
Hun blik op oneindig staan ze daar
Schijnbaar van allen voorgoed verlaten
Maar als hun dagen weer zijn teruggekomen
En het Licht hun stralend tegenlacht
Hun de blinddoek weer wordt weggenomen
Worden ze weer lid van het hemelse geslacht
Leo Kluijtmans
Wormpje
Onder de grond
kruip ik langzaam rond
De zandkorreltjes schuren
En als 't te lang gaat duren
schuif ik even naar boven
Het is als 'n oven!
De zon brandt m'n bleke huidje
En toch is 't een heerlijk uitje
De zon verdwijnt
Hoe komt 't dat ie niet meer schijnt?
Ik word uit m'n holletje getrokken
Nu zit ik met de brokken...
Een gevleugelde tuincollega
is 't, waar ik met meega...
André Vervuurt
Fles
Hier lig ik in 't rek
Met m'n nek
op 'n houten lat
naast een lege bierkrat
Er wordt gestommeld boven aan de trap
En opeens met een doffe klap
ligt iemand me aan te kijken
en probeert met z'n hand te reiken
naar m'n lange nek
die ik met stof een beetje bedek
Ik wordt uit m'n rustplaats gehaald
Dat zet ik 'm betaald!
Vol met vlokken zit ik
De rustverstoorder laat een hik
en zet me aan de kant met trillende hand
En zo sta ik weer in 't donker
ontkurkt...
En nu is Hij nog dronker
André Vervuurt
Nat uur
Als ik 'n uur in de natuur
een regenbui natuur
heb ik een nat uur
André Vervuurt
Natuur-lijk
Als 't regent in mei is april voorbij
Als 't waait in november valt de kerst in december
André Vervuurt
"Wie denkt dat kennis duur is, weet niet wat domheid kost."
Alexander Rinnooy Kan
Terug naar
beginpagina
|